Pesten: Achtergrondinformatie voor een pestbeleid op school


Opgelet: dit is slechts de inleiding van een 29 pagina's tellend dossier dat je kan downloaden verder op deze pagina.

Inleiding

Met veel kabaal en snotterend komen ze je zoeken “Ze zijn me weer aan het pesten”

En als je vraagt wie dan wel, dan is hun reactie steevast: “allemaal”.

Kinderen die echt gepest worden komen niet zomaar binnenstormen met die mededeling. Meestal hebben ze teveel angst, zijn te onzeker om hun ellende mee te delen. Kinderen die gepest worden lijden in stilte tot ze het plots helemaal niet meer aankunnen en zich dan vaak alarmerend gaan gedragen met regressie, ziekte, paniekaanvallen, hyperventilatie, zelfmutilatie of suïcidepogingen.

Als ik even probeer stil te staan bij vroege jeugdherinneringen, dan merk ik dat ik als kind nooit echt gepest ben geweest. Toch kan ik me nog heel scherp bepaalde onaangename situaties herinneren waar ik hetzij door een leerkracht, hetzij door vriendjes gekwetst ben geworden. Het zijn vage herinneringen aan situaties of woorden maar waarbij een bepaald onaangenaam gevoel scherp aanwezig blijft, niet uitgeveegd geraakt. Ik stel me dan de vraag hoe kinderen die ooit echt gepest geweest zijn dat verleden kunnen vergeten. Hoe pijnlijk moeten bepaalde jaren uit hun leven overkomen. Hoe misvormend moeten bepaalde, telkens herhaalde pesterijen hun gevoelens naar anderen hebben bepaald.

Uit de literatuur weten we hoe pesterijen mensen asociaal hebben gemaakt, soms zelfs de dood hebben ingejaagd. Sommigen zijn uit die periode gegroeid als wetenschappers, eigenzinnig maar geniaal. Anderen zijn blijven steken in een verbitterd gevoel naar anderen waarbij ze vaak er niet in slagen hun eigen kinderen tegen deze zelfde pesterijen te behoeden. Het achtervolgt hen vaak in hun werk en bemoeilijkt promoties, zelfs in hun eigen kinderen herkennen ze telkens weer flarden van hun eigen onmacht.

Onderzoekers (o.a. Van Lieshout 1992) spreken van 1 op 4 kinderen (23%) die in de lagere school regelmatig gepest worden, en 1 op 8 (15.9%) zegt zelf dat ze regelmatig anderen pesten zonder aanwijsbare reden.

Die cijfers dalen wel in het middelbaar (8%), maar de ernst van het pesten en de gevolgen nemen merkbaar toe.

Uit recente onderzoeken blijken deze cijfers voor onze kinderen nog steeds geldig, maar we zien wel een lichte stijging in het secundair. Ook wordt steeds vaker melding gedaan over pesten op jongere leeftijd.

Meld aan of registreer om dit leermiddel volledig te bekijken

Registreren vraagt maar één minuut.
Leraren delen lesmateriaal en -inspiratie met jou
  • gratis lesmateriaal;
  • voor alle leeftijden en vakken;
  • makkelijk doorzoekbaar op lesonderwerp.
Registreer   Veilig en gratis
Je bent al lid?
School/onderwijs