In de middeleeuwen kende men maar weinig artilleriewapens, maar de blijde, een soort katapult die als voorloper van het latere kanon wordt beschouwd, was er daar één van. Dit zware middeleeuwse wapen werd ingezet bij een beleg om projectielen te werpen naar een fort. Daarnaast vuurde er men ook allerlei ziekteverwekkende rotzooi mee af zoals kadavers om ziektes mee te veroorzaken bij de vijand. Vandaar dan ook dat de waterput in een kasteel vaak afgesloten was. Er kunnen 2 soorten blijdes onderscheiden worden: de slingerblijde en de lepelblijde. Zoals de naam van deze eerste al aangeeft, werkt de slingerblijde met behulp van een slinger. Door aan touwen te trekken maakt de arm een halve aswenteling, en het af te vuren projectiel werd bevrijd op het moment dat de arm in verticale positie kwam. De lepelblijde was een voorloper van de slingerblijde, en kon projectielen in het lepelvormige uiteinde van de arm afvuren middels een groot aantal windingen in een dik touw. Wanneer de zodoende opgebouwde energie plotseling werd ontgrendeld, werden de projectielen met veel kracht afgeschoten.
Toegevoegd door